Emocje i uczucia.
Chcą odfrunąć jak ptaki puszczone na wolność.
By nie czuć nic.
Lecz czuję ten ból, istotę mojego istnienia. Niechcianą. Ale jestem.
Ty też jesteś. Wiem o tym i nie zapomnę powiedzieć: dziękuję gdy nadejdzie pora odlotu moich czarnych ptaków, latających nad mym sercem. Przyczajonych by zranić do głębi.
Ma choroba to więzienie z przysłoniętym oknem.
W tym więzieniu nie ma widzeń oraz rozmów. Bo ludzie boją się rozmawiać.
Jednak to co piszę dociera do serc niektórych ludzi.
Wiem to.
I wiem też, że jest sens w tym by uwalniać litery spod nacisku klawiatury po to by pofrunęły w świat recenzji, jak białe gołębie naznaczające zrozumienie.
Gosia - świat recenzji sprawiła, że jesteście.
Dziękuję Wam z całego serca.
Jesteśmy,bo i Ty jesteś.
OdpowiedzUsuńPokochałam styl,pokochałam historię i to jaka jesteś.
Nie poddawaj się,pisz i bądź ! :*
Dziękuję! :-*
OdpowiedzUsuń