Przestrzeń myśli

Niewypowiedziane myśli. Zamknięte. Tańczą w głowie.

Emocje i uczucia. 

Chcą odfrunąć jak ptaki puszczone na wolność.

By nie czuć nic.

Lecz czuję ten ból, istotę mojego istnienia. Niechcianą. Ale jestem. 

Ty też jesteś. Wiem o tym i nie zapomnę powiedzieć: dziękuję gdy nadejdzie pora odlotu moich czarnych ptaków, latających nad mym sercem. Przyczajonych by zranić do głębi.

Ma choroba to więzienie z przysłoniętym oknem.

W tym więzieniu nie ma widzeń oraz rozmów. Bo ludzie boją się rozmawiać. 

Jednak to co piszę dociera do serc niektórych ludzi.

Wiem to.

I wiem też, że jest sens w tym by uwalniać litery spod nacisku klawiatury po to by pofrunęły w świat recenzji, jak białe gołębie naznaczające zrozumienie. 

Gosia - świat recenzji sprawiła, że jesteście. 

Dziękuję Wam z całego serca.